25 Ocak 2016 Pazartesi

Azar coşar deli gönül bu gözler ah neler görür

Samimi olmadığın bir akrabaya zaruri yatılı ziyarette bulunmak kadar rahatsız edici bir şey daha yok. O içine bükülüp bir köşede dikkat çekmeden oturmaya çalışmalar, en son bebekliğinde görmüş olduğun insanlarla sebebini anlayamadığın gereksiz muhabbetlere girmeler, geçecek geçecek diye vakit saydığın için o zamanın hiç akmayışı ve saat 23:00'da yatağa girmek. Bir günde hayattan soğudum, İstanbul burnumda tüttü. Evim, yatağım hatta mülteci kampına dönmüş çağlayan bile nasıl da kıymete biniveriyor. Yalnız bir küçük detay, bebekliğimde gördüm dediğim akrabamı yolda görsem tanımayacağım için es kaza başka bir ortamda tanımış olsam fena götürürdüm. Akrabalar arası yakınlığın canlı tutulmaması çok riskli bakın. Ciddi ciddi götürürdüm zira muazzam bir parçaymış kendisi. İçim el vermiyor 'akrabayla olmaz bizde' demeye. Ve ben bu adamla ömrümün geri kalan tüm yazlarını birlikte geçiricem artık allah affetsin. 
-kendine gel- 

Yarın evime dönecek olmamın verdiği huzurla bu saatte uykuya dalmaya çalışacağım. 




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder