Delirdim. Ehe Mehe.

Bana acilen mutlu olmanın yollarından bahsedin. Bulamıyorum ben. Sevgili Meryem Uzerli gibi, tükendim, tükendim artık. Yok, ne yaptıysam olmuyor. Bende bir şeyler eksik... Eksik ama ne eksik? Siz neler yapıyorsunuz mesela huzuru bulmak için? Geceleri uyku tutsun diye hangi yollara başvuruyorsunuz? Ya da çok ağlayasınız geldiğinde sırf sebep bulamıyorsunuz diye sıkıyor musunuz kendinizi benim gibi? Ne olur konuşun. Ne olur çıksın sesiniz, bir şeyler söyleyin. Mütemadiyen dağılıyorum ben. Böyle tek tek, parça parça, yavaş yavaş. Öeh, boğdun diyorsunuz değil mi? E komşu uykusuz deli divane yatarken, siz mışıldayacak değilsiniz ya? Biraz da sizin canınız daralsın. Böyle bunalım bunalım bakın bir etrafınıza. Her şey ne kadar da basit geliyor gözünüze değil mi? Sıradan. Olağan. Hareketsiz. Sessiz. Ve siz. Yalnızca siz kalmışsınız gibi dünyada. Herkes nereye gitti diye sormayın, gülünç oluyorsunuz. Nerede görülmüş böyle zamanınızda elinizden tutan? Elbet yalnız olacaksınız.  Üzgünüm. Ama bu her yerde, her zaman böyle. 

Neyse. 

Daha fazla gelmeyeceğim üstünüze. Zaten yeterince karartılmış bir içle uğurluyorum sizleri sayfamdan. Bir daha gelmeyeceksiniz değil mi? Gelmeyin. İstemiyorum. BURASI BENİM KİŞİSEL BLOGUM. Çıkın gidin buradan! Öpüyorum. İygeceler.