Vaktiyle açtığım güzelim blogumu büyük bir eşeklik edip kapatmıştım. Aynı isimleydi. Bütün ergenliğimi içeriyordu o blog. Kendimizi yeni yeni bilmeye başladığımız, muazzam saçmaladığımız zamanlardan bahsediyorum. Bunları günlükvari taşıdığım bir blogtu. Benim gibi hafızası balıktan beter bir insan için çok mühim bir kaynak. Kendi geçmişini ancak yazdıklarını tekrar tekrar okuyarak hatırlayabilen biri, nasıl olur da silip atar? Eski bir manitam falan mı yaptırdı bana bunu acaba diye düşünüyorum aslında. Zira kendi ellerimle çöpe atmış olamam 7 yıllık birikimi. Tanrım, aklım neredeymiş ki ya? Her şeyi ama her şeyi yazıyordum. İlla ki bir sevgilim bundan rahatsız olmuştur ve sildirmiştir diye düşünüyorum. İlk aşkımı dahi yazmıştım yahu.
Bir miktar kendime serzenişten sonra ana meseleme dönüyorum. Yeniden yazmaya başlıyorum. Elbet hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Eski neşem yok. Hayatımdan paylaşabileceğim rengarenk hikayelerim de. Moron gibi yaşıyorum artık. Ne etliye, ne sütlüye karışmadan, evimin, odamın bir köşesine sinmiş; farkettirmeden yaşlanıyorum. Ama en azından hala 'düşünebiliyorum'. Bir şey bulurum ben paylaşacak. Buram buram hüzün kokacak buralar.
Başlayalım mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder